woensdag 6 juli 2016

Rondje regio West op de fiets

Afgelopen 7 mei heb ik een stukje mee gefietst met LTO Noord-medewerkers, die graag met eigen ogen Westfriesland wilden zien. Ze wilden op hun route door West-Nederland verschillende stops maken en dan kennis maken met de regio’s en hun bestuurders. Vaak ken je de mensen alleen van telefoongesprekken of van de mail, een enkele keer tijdens een inleiding op een LTO Noord-bijeenkomst of als ze een LTO Noord-lid moeten bijstaan. Op deze sportieve manier elkaar ontmoeten sprak me erg aan.

Ik had afgesproken met de groep fietsers op de grens van het Land van Leeghwater (de Schermer) en Westfriesland bij Ursem. Een geoefende fietser ben ik niet, dus ik had me naar die plek per auto laten brengen.
’s Morgens had ik nog wel overwogen om de e-bike van mijn buurman te leasen. Niet gedaan, want ik dacht dat er in de groep fietsers bestaande uit 6 personen er altijd wel een paar recreatieve fietsers zouden zitten. Dat bleek een misvatting. Dorine Kea, Maarten Hermus en Andries Middag van LTO Noord en Koen van Wijk en Mike Schellart van Nieuwe Oogst kwamen vergezeld van collega-bestuurder RenĂ© Kea op het juiste tijdstip aanfietsen met materiaal waar profwielrenner Tom Dumoulin nog een puntje aan kan zuigen. Ik zag het gezelschap wat raar kijken naar mijn veredelde landfiets. Toch maar op weg gegaan in een wat rustiger tempo.
 
Via Ursem, Wogmeer en Zandwerven gingen we richting het Koeienhuis van Wendy Louter en Klaas Vlaar in Benningbroek. Onderweg kon ik Westfriesland op zijn mooist laten zien: de weilanden met de koeien die hier volop genoten van de weidegang, de bloeiende bollenvelden die (zo leek het wel) voor deze gelegenheid nog niet gekopt waren en de kool die op kaarsrechte (GPS)regels waren geplant om wortel te schieten.

Bij het Koeienhuis werden we gastvrij onthaald. Terwijl Wendy de lunch bereidde, kregen wij een rondleiding van Klaas langs de Wagyu-runderen in de koeientuin. Deze van oorsprong Japanse dieren leveren  buitengewoon smaakvol vlees, die we tijdens de lunch gingen proeven. De gastheer wist boeiend te vertellen over zijn zoektocht naar verbreding naast zijn melkveehouderij.
Na dit bezoek en via wat binnenweggetjes langs onze boerderij nam ik afscheid van het pelotonnetje, dat richting Enkhuizen vertrok. Ik zag ze wegrijden, omschakelend naar het grote mes om weer wat tijd in te halen om langs de Houtribdijk de deadline in Lelystad te halen.

Terugkijkend vond ik het een goed initiatief, maar ik had ze nog wel wat meer willen vertellen over ons gebied. Maar met het schuine tegenwindje had ik alle lucht nodig om in het wiel van de groep te blijven. Ik spreek ze wel weer een keer per telefoon of we mailen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten